Menteri Besar Selangor, Tan Sri Abdul Khalid Ibrahim mendakwa bahawa beliau bukan seorang “Pak Turut” dalam politik PKR. Beliau membayangkan perkara ini boleh diperakui oleh Ketua Umum PKR, Datuk Seri Anwar Ibrahim sendiri.
Lebih unik lagi ialah Khalid juga berhujah bahawa beliau bukan seorang “kaki bangkang” dalam parti. Malah beliau seorang yang paling sabar dan tekun mendengar pandangan pucuk pimpinan parti.
Kebenaran perkara ini boleh diperakui atau disanggah oleh Pengarah Strategi PKR, Rafizi Ramli. Hanya Rafizi yang lebih tahu bagaimana sikap dan cara Khalid berpolitik dengan lebih dekat.
Ini kerana Rafizi ialah bekas Ketua Eksekutif di Pejabat Penasihat Ekonomi Selangor dan beliau bertindak sebagai setiausaha bagi perbincangan mingguan di antara Anwar dan Khalid.
Rafizi tentu tahu dan merekodkan berapa banyak syor dan strategi yang Anwar susun untuk Khalid laksanakan dan berapa pula yang “dibakulsampahkan” oleh Khalid.
Namun bukan Rafizi sahaja yang boleh menilai kebenaran kenyataan Khalid bahawa beliau bukan Pak Turut. Ada pemimpin lain seperti Presiden, Timbalan Presiden, Naib-naib presiden, Ketua Angkatan Muda dan Ketua Wanita juga tahu siapa Khalid.
Memang tidak sukar untuk menjejaki rekod kehadiran Khalid dalam mesyuarat PKR. Oleh kerana beliau sudah mempunyai jawatan besar dalam pentadbiran negeri Selangor, Khalid sering “ponteng” mesyuarat Biro Politik.
Umumnya, dalam Biro Politik Khalid sering mengelak berlaku konfrontasi di antara beliau dengan pemimpin lain. Kononnya beliau lebih banyak mendengar perbincangan dalam mesyuarat. Sebab itu, sukar untuk pimpinan PKR merumuskan betapa Khalid ini seorang “kaki bangkang” atau bukan.
Mungkin Khalid bersikap demikian kerana beliau insaf bahawa dirinya bukanlah seorang pemidato yang fasih. Beliau gagap. Sebab itu, beliau lebih senang untuk mengelak perdebatan terbuka. Namun itu tidak bermakna akalnya tidak panjang.
Khalid mendengar tapi ini tidak bermakna Khalid akan bersetuju dengan apa didengarnya. Pengalaman korporat mengajarnya bila hendak bersuara untuk marah, menentang dan memberi arahan. Itu semua lebih mudah dilakukannya jika beliau mempunyai kuasa.
Selepas Mac 2008, Khalid sudah diberi kuasa mutlak untuk memimpin Selangor. Beliau pun mula menunjukkan kecekapan pengurusannya. Setiap kritikan dan arahan yang ditujukan kepadanya boleh diterima atau ditolaknya kerana beliau berkuasa; tidak kira jika pandangan atau arahan itu datang daripada parti atau Anwar sendiri.
Kini, di ambang pemilihan PKR di mana Khalid menawarkan diri sebagai calon Timbalan Presiden PKR, beliau mendakwa bahawa gabungan beliau dengan Anwar dan Wan Azizah Wan Ismail adalah yang terbaik.
Khalid mendakwa dirinya mempunyai pengalaman dan ingin menyumbang ketokohan yang ada untuk mengukuhkan PKR.
“Saya juga nak menyumbang pengalaman saya dan apa yang saya lakukan di Selangor untuk parti. Itu yang saya mahu dan rasa boleh jadi gandingan dengan Anwar dan Presiden PKR, Datin Seri Dr Wan Azizah Wan Ismail.
"Siapa saja jadi Presiden PKR (Anwar atau Wan Azizah) saya tiada masalah sebab kami boleh bergandingan," katanya.
Khalid berkata beliau sering mendengar pandangan Anwar namun tidak semuanya diterima bulat-bulat.
"Walaupun saya rapat dengan Anwar tetapi saya tak dengar cakap Anwar 100 peratus walaupun dia nampak seolah-olah saya sedang mendengar. Ada cadangan Anwar yang saya boleh terima dan ada juga cadangan dia yang saya dengar tapi tak terima,” katanya.
Menurutnya, tindakan itu bukan satu kesalahan atau kebiadapan tetapi menunjukkan sikap seorang pemimpin yang boleh menerima cadangan dan kritikan.
Namun persoalannya ialah, adakah Khalid tahu membezakan di antara syor, pandangan dan arahan parti? Di samping itu, dapatkah Khalid menilai apa ertinya tidak mengendahkan arahan yang dibuat oleh kepimpinan parti?
Tidakkah engkar dan tidak mengendahkan arahan pucuk pimpinan itu satu penderhakaan kepada perjuangan parti?
Khalid beranggapan Anwar Ibrahim adalah seorang pemimpin yang sangat cekap berpolitik. Jika demikian mengapa Anwar tidak menunjukkan kepada Khalid beza akur perintah dengan engkar arahan? Cuma Anwar yang tahu.
“Dalam kepimpinan kita mesti ada orang yang boleh berbincang dan bukan jadi Pak Turut saja. Saya rasa, Anwar perlu ada rakan-rakan seperti itu dan kita mesti ada keseimbangan untuk mentadbir.
“Saya ada pengalaman mentadbir, pengurusan harta dan tenaga manusia manakala Anwar pula cekap dalam politik. Keseimbangan ini boleh membantu kita tawan Putrajaya pada pilihan raya umum akan datang,” katanya.
Demikian cara Khalid “mempromosikan” dirinya sebagai bakal Timbalan Presiden PKR. Sebenarnya, dakwaan-dakwaan Khalid itu boleh disangkal oleh Anwar, Wan Azizah dan juga pimpinan PKR yang lain.
Bukan rahsia lagi betapa remuk redamnya perasaan sebilangan besar pemimpin PKR apabila Khalid “mengingkari dan menderhakai kepentingan parti” hingga mereka berpakat menghantar petisyen terbuka kepada Anwar dan Wan Azizah menuntut supaya Khalid dilucutkan daripada jawatan Menteri Besar.
Bagaimanapun hasrat itu tidak menjadi kenyataan. Tindakan paling hampir untuk memenuhi tuntutan itu ialah apabila Rafizi dan Anwar mencetuskan idea “Langkah Kajang”.
Menurut perancangan itu, Anwar sepatutnya bertanding pilihanraya kecil Kajang kemudian diangkat menjadi Menteri Besar; baru Khalid dapat dicabut daripada kerusi kuasanya.
Namun nasib menyebelahi Khalid kerana Anwar didapati tidak layak bertanding oleh Mahkamah Rayuan.
Pada mulanya Khalid goyah juga dengan “Langkah Kajang” ini tetapi kini tidak lagi. Beliau semakin yakin percaturan politik itu tidak menjadi. Sebab itu, Khalid pula yang mencabar status quo parti dengan mahu menentang Azmin.
Soal siapa Khalid sebenarnya hanya diketahui oleh Anwar dan Wan Azizah. Mereka tahu apakah persepsi sebenar ahli dan pemimpin parti terhadap Khalid. Mereka juga tahu apakah benar Khalid bukan Pak Turut, bukan kaki bangkang atau sebenarnya seorang penderhaka perjuangan parti.
Terpulanglah pada Anwar Ibrahim, terutamanya, untuk mengiakan dakwaan Khalid bahawa kononnya Anwar “faham” siapa Khalid sebenarnya. Terserah juga pada Anwar untuk “memperbetulkan” rekod Khalid itu.
Atau, atas nama demokrasi dan hak kebebasan bersuara Anwar akan berdiam diri dan membiarkan Khalid membuat pelbagai dakwaan bahawa kononnya “beliau lebih setia” kepada Anwar dan PKR dengan tidak sentiasa mengampu Anwar sebagai seorang Pak Turut.
Anwar perlu jujur menghantar mesej kepada ahli PKR bahawa “kebebasan” yang diberikan kepada Khalid itu sebenarnya terjemahan “kejujuran” Khalid menyokongnya atau sebenarnya Anwar sendiri melihatnya satu “penderhakaan” pada perjuangan.
Jika tidak lebih ramai pemimpin PKR akan terkeliru dan menyokong pemimpin yang pandai memutar-belit hubungan istimewanya nya dengan Anwar.
Atau, adakah Anwar membisu terhadap sikap Khalid kerana mungkin Ketua Umum itu sudah terlalu banyak “terhutang budi” padanya.....?
No comments:
Post a Comment